26 Eylül 2007 Çarşamba

Gel artık karanlıklardan

Gidip de gelmemeye yeminli misin
Gittin sanıyosun sen
Ya da ben sen gittin zannediyorum
Karanlıklar içindesin
Göremiyorum seni biliyorum
Oradasın biliyorum
Göremiyorum seni biliyorum
Sadece yakınlarına gelmem lazım
Karanlıklar içindesin
Ruhunu karartmış eski zamanlar senin
Yaşananlar bıktırmış seni
Beni bıktıramadı yaşananlar
Sadece
Sadecesi de kalmadı artık
Yok
Yok işte bu kadar basit
Sen yoksun
Karanlıklar kapatmış hayallerimizi
Gülüşlerini
Karanlıklar içindesin
Gel artık ama çık karanlıklardan
Zamanlar gelip geçiyor
Günler gülücüklerin günleri sadece

2 yorum:

emosh dedi ki...

yürekte bir parça umudun ışığı kalmışsa yırtar bütün karanlıkları...kapatıyorlar insanı bir kör kuyuya....ama güneş mutlaka sabaha kavuşuyor ve deliyor bütün kör karanlıkları...
umudun tükenmesin
ışığın eksilmesin
hayat bir kere öldürür bin kere kucak açar insana....
bırak yüreğini hiç susmasın...

gulcinkuju dedi ki...

eğer o karanlığı kendi seçtiyse bu kadar çabaya gerek yok. bir uyarı veya gitme diyerek atılan dostca bir adım onun gitmesine engel değilse bırak gitsin o karanlığına. hayat öylesine dolu ki boş yaşamak kadar sıkıntı veren bir sey olamaz. şiirini bundan 2 ay önce okusaydım içinde kendimi bulabilirdim ama şimdi öylesine duruldu ki yüreğim başkasına böyle değil diyerek geçiyor zamanım. hayatımızdaki kilit hiç bir zaman tam anlamıyla bir kişide değildir. bunu bileleim gerisi zaten geliyor. yüreğine sağlık... çok güzeldi...