Titreme artık...

Yanlızdı karanlığında evinin
Dışarıda yağmur atıştırmaya başlamıştı yeni yeni
Açıktı kapıları soğuğu hissediyordu yine
Uzun uzun düşüncelerdeydi titremeleri geldiğinden beri
Soğuğun varlığı yeni içine işliyordu
Kalktı çıkardı üstündeki herşeyi
Baktı aynaya soğuktan titredi gülümserken yine
Bilmezdi bilemezdi bu sefer yanlızlığın sebebini
Kendisi değildi ama sebep emindi bu sefer

Uzun uzun düşüncelerdeydi titremeleri geldiğinden beri
Gitti yatağına yattı anılarına sarıldı sıkıca
Soğuktu yağmur hızlanmıştı dışarıda sesini dinledi
İçine çekti yağmurun soğuğunu başını yastığa gömüp
Görmek istedi belki de son bir kez onu
Gülücüklerini hissetmek istedi teninde sarılmasını sadece
Bir buse kondurabilmek tekrardan alnına

Uzun uzun düşüncelerdeydi titremeleri geldiğinden beri
Yaşlanmıştı artık hissediyordu soğuktan
Olmayacaktı böyle beklemekle biliyordu ama beklemeliydi
Kalktı yataktan uyuyamayacaktı belliydi
Yağmurun sesini dinledi karanlıkta evde
Bişeyler giydi üstüne ayağına ayakkabılarını geçirdi

Uzun uzun düşüncelerdeydi titremeleri geldiğinden beri
Attı kendini sokağa yağmurun içerisine
Kaldırdı kafasını sokağın ortasında gökyüzüne baktı
Yoktu yıldızları yerinde döndü sağına sokaktan
Attı kendisini sokakların arasında ıslak yollara

Uzun uzun düşüncelerdeydi titremeleri geldiğinden beri
Ama artık titremiyordu
Soğuktu evet biliyordu hissediyordu
Islaktı yağmurdan sırılsıklamdı evet
Ona doğru yürümek gitmek istiyordu günlerdir ama yapamazdı
Gidemezdi beklemeliydi söz vermişti evet
Damlaları hissediyordu ama üstünde
Açtı sol elini yağmura doğru
Tuttu elinden yağmur yürüdüler sahil boyunca kız kulesine doğru

Uzun uzun düşüncelerdeydi titremeleri geldiğinden beri
Ama artık titremiyordu
Yanındaydı o biliyordu ellerinde hissediyordu...