5 Eylül 2007 Çarşamba

Hoşgeldin...

Bugün oturup yazmak istedim sadece mısralara bağlı kalmadan sadece yazmak. Uzun zamandır yazmıyordum böyle. Belki de içimdeki kıpırtılar ses verdi de onları yazmak istedim. Aslında birisine hoş geldin yazısı yazmak geliyor içimden birkaç gündür bu da o galiba. Evet hoş geldin hayatıma. Gülücüklerle geldin. Bir anda karşıma çıkıp gülümsedin bana sadece. Sadece bir gülücük attın bana yanımda dururken. Ama o neden ve nasıl olduysa bana huzur verdi içimdeki yalnızlığın huzuruna bambaşka bir huzur kattı. Çok uzun bir süre belki de acılar çektim. Yazılarımda da gördünüz bunu bir çöküş içerisindeydim. Sonra kendi kendime toparlanmaya başladım kendimi dışarılara attım. Gezdim dolandım alkole verdim kendimi alkolün kollarında buldum bir süre. Uyku ilacı niyetine içtim deliler gibi. Acaba diye düşündüm ne zaman geçecek bitecek mi bu acı kalbim acıyor dedim kendime defalarca. Yataklardan sıçrayarak kalktım bir parçam alınmıştı çünkü elimden sanki kalbim kopup gitmişti. Ama şimdi sadece farkına vardım ki acıdan başka bir şey verememişti bana bunlar önceden yaşananlar. Sadece önceden yaşanan mutluluk ve gülücükleri düşünmek belki de benim düzelme yolum olacaktı ve sonunda öyle oldu. Düzelme yoluna girerken bir anda onu tanıdım yani gülücüklerini. Sanki hayat devam ediyor diyordu bana ki o da acılar çekmiş zamanında. Ürkerek yaklaştık birbirimize başlarda ki hala ürküyoruz birbirimizden. Hayat insanın kalbini bir kere acıttıktan sonra ondan korkmayı öğreniyorsun. Kendisi sana derslerini verdikçe sen hayata korkarak bakıyorsun. Ama insanoğlu cesur belki de bazılarına göre şapşal uslanmaz haşarı bir çocuk her daim. Ben de onlardan biriyim galiba yani hani şu haşarı uslanmazlar var ya onlardan işte. Sadece bundan sonra hayatın öğrettiklerini unutmamaya çalışan biraz büyümüş bir çocuk olacağım galiba. İşte böyle bir durumda hayatıma girdin bana huzur verdin ki bunu her zaman söyleyeceğim. Gülücüklerin hep böyle kalır umarım. Hoş geldin, bir adı olmayan bir şey yaşıyoruz belki ama hayatıma hoş geldin. Evet yine burada kendisi için yazı yazılan diğer insan gibi sen de okumayacaksın bunu ama yine de hoş geldin ve teşekkürler gülücükler için.

5 yorum:

HeruNolweo dedi ki...

bekleyen herkese sonunda mutluluk gelir yeter ki hayata karşı güçlü durmaya devam edelim...

emosh dedi ki...

çok güzel yaa. çok sevindim senin adına...o kişi okumasa da sana bunları yazdırıp acılarını unutturabilmiş ya önemli olan da bu bence...
sabır gerekiyor değil mi acıları unutmak için önce sindirmek gerekiyor bazı şeyleri...ama bu bir süreç ve bu süreci yaşamadan asla yeni bir nefes çekemiyor insan içine...bazen çöp tenekesi yanımızda dolanır durur da biz farketmeyiz, hayatımızdaki fazlalıkları gereksiz şeyleri atmamamız gerektiğini ancak çok sonra farkederiz...yaşayarak öğreniliyor maalesef bişeyler..
umarım bundan sonra herşey yüreğinin hakettiği gibi güzel olur...

emosh dedi ki...

''hayatımızdaki fazlalıkları gereksiz şeyleri atmamamız gerektiğini ancak çok sonra farkederiz...''

yaw yanlış yazmışım atmamamız değil atmamız olacaktı:))

Adsız dedi ki...

Sen o kadar güzel kaleme döküyorsun ki hisleri yaşananları kafa dinlemek için düşünmek için ilaç gibi geliyor bana inanırmısın.Sessiz ama derinden tam gaz devam arkadaşım. Mutluluğun daim olsun mühim olan bu ve güneşin hiç solmasın dostum.

HeruNolweo dedi ki...

çok teşekkür ederim gerçekten o kadar güzel yorumlar yazıyorsunuz ki inanın yazılarımdan daha çok mutluluk veriyor bana bu yorumlar ve beğenmeniz.
uzun zaman acılar yaşıyoruz ve gerçekten bunları atmak için zaman en iyi ilaç ve bu zaman esnasında her yaptığımızda bize destek olacak arkadaşlar ve dostlar ve ne şanslıyım ki böyle dostlara ve arkadaşlara sahiptim çok teşekkürler
ve umarım bundan sonra hepimiz mutlu oluruz ve içimizden acıları atma uğraşlarına girmeyiz..